تاثیر استرس دوران بارداری بر آستانه تشنج و تکامل هیپوکامپ فرزندان موش ها

زمینه و هدف: اثر استرس بر تغییر فعالیت سیستم عصبی ممکن است به دلیل تغییر در ساختمان دستگاه عصبی باشد. در این تحقیق، اثر استرس مادر در دوران بارداری بر ساختار هیپوکامپ و آستانه تشنج فرزندان آنها مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 30 موش باردار به دو گروه تقسیم شدند. گروه استرس ندیده و گروه استرس دیده، که از روز صفر بارداری به مدت 14 روز، روزی یک ساعت استرس بی حرکتی را تجربه کردند. آزمایش آستانه تشنج در فرزندان به وسیله تزریق داروی پنتیلن تترازول(ptz) انجام شد. جهت بررسی تکوین هیپوکامپ، فرزندان موش ها به سه گروه تقسیم شدند. گروه شاهد که مادر استرس ندیده بود و فرزندان نیز ptzدریافت نکردند. گروه شم که مادر استرس ندیده، ولی فرزندانptz دریافت کرده بودند و گروه تجربی که هم مادر استرس دیده و هم فرزندان ptz دریافت کردند. پس از آزمایش تشنج، فرزندان با کلروفورم کشته شدند و مغز آنها در محلول بوئن تثبیت گردید و پس از طی مراحل پردازش بافتی، برش هایی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه و با روش هماتوکسیلین ـ ائوزین رنگ آمیزی شد. ضخامت لایه های پیرامیدال و گرانولار هیپوکامپ با استفاده از نرم افزار موتیک(motic) اندازه گیری شدند و نیز تعداد سلول ها در این لایه ها و تعداد عروق خونی در لایه های مولکولار و پلی مورفیک شمارش گردیدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تی و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: افزایش معنی دار آستانه تشنج در فرزندانی که مادران آنها تحت استرس قرار گرفته بودند در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار نگرفته بودند دیده شد(001/0p<). هم چنین میانگین ضخامت لایه های پیرامیدال و گرانولار هیپوکامپ در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری را نشان داد. تعداد سلول های نواحی مختلف لایه های پیرامیدال و گرانولار هیپوکامپ در گروه تجربی در مقایسه با گروه های شم و شاهد کاهش معنی داری را نشان داد(001/0p<). نتیجه گیری: استرس دوران بارداری می تواند سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و نیز اختلال در روند تکوین و ساختار هیپوکامپ آنها شود.